ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ
"PAGINA 12"
Την άποψη ότι το ευρώ "μεταμορφώνεται σε φυλακή για τους λαούς
της Ευρώπης" και ότι είναι μια "πυριτιδαποθήκη έτοιμη να
εκραγεί", εκφράζει, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης
Τσίπρας σε συνέντευξή του στην εφημερίδα της Αργεντινής «Pagina 12», με τίτλο «ο άνθρωπος
που κάνει το ευρώ να τρέμει».
Το ευρωπαϊκό μοντέλο πρέπει να
οικοδομηθεί ξανά από την βάση, υποστηρίζει ο Αλέξης Τσίπρας, γιατί όπως
αναφέρει, «δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό που σήμερα ονομάζουμε
Ευρώπη». Προσθέτει παράλληλα ότι η
παρούσα κρίση δεν είναι ευρωπαϊκή, αλλά παγκόσμια και
υπογραμμίζει ότι η Ευρώπη δεν είναι εξοπλισμένη με τους μηχανισμούς για να
αντιμετωπίσει την κρίση και να ελέγξει την επίθεση που δέχονται οι λαοί της.
Γι' αυτό και η επίθεση του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος ήταν
σφοδρή. «Δεν έχουμε άμυνες»
λέει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ
«Το ευρώ δεν είναι η μόνη αιτία για την κρίση, αλλά
ναι, είναι κομμάτι της… Χρειαζόμαστε το ενιαίο νόμισμα, αλλά
όχι ένα ελεγχόμενο νόμισμα, που το μόνο που κάνει είναι να ευνοεί το κεφάλαιο
και τους πλούσιους» αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας, προσθέτοντας, ότι το ευρώ είναι
μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο: έχουμε μια νομισματική ένωση αλλά δεν έχουμε μια
πολιτική ένωση και μια Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα, ικανή να προσφέρει βοήθεια σε όλες τις χώρες
της Ευρώπης,
σημειώνει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος - μετά από σχετική ερώτηση του
δημοσιογράφου - υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει αντίφαση στο να είναι κανείς
αριστερός και ταυτόχρονα να υπερασπίζεται το ευρώ. Αυτό που θα ήταν αντιφατικό
- όπως διευκρινίζει - είναι να
υποστηρίζει κανείς τον τρόπο που έχει οικοδομηθεί και λειτουργεί το ενιαίο
νόμισμα.
«Το
ευρώ έχει μετατραπεί σε μια φυλακή για τους λαούς της Ευρώπης, ειδικά για τις πιο αδύναμες οικονομίες της
περιφέρειας που πλήττονται από την κρίση. Η αντίφαση έγκειται
στην βάση στην οποία οικοδομήθηκε το ενιαίο νόμισμα. Το ευρώ είναι μια
πυριτιδαποθήκη που θα εκραγεί αν συνεχίσουμε έτσι» λέει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
ΚΥΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ ΟΙ
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ
Ερωτηθείς για το ποια μαθήματα μπορεί να
αντλήσει κανείς από την κρίση στην
Αργεντινή το 2001, ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτηρίζει κυνικές, απάνθρωπες και αδιέξοδες τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές,
σημειώνοντας ότι οι Αργεντινοί
έδειξαν ότι ένας λαός μπορεί να θέσει τις βάσεις για μια καλύτερη ζωή,
να οικοδομήσει από την αρχή το κράτος και την κοινωνία.
«Στη
Βουλή αναγκάστηκα να απαντήσω στον υπουργό Οικονομικών, όταν επιτέθηκε με
ρατσιστικό τρόπο στην Αργεντινή. Ο υπουργός είπε "εμείς δεν είμαστε σαν τους Αργεντινούς"'
και εγώ του απάντησα ότι είμαστε
χειρότερα. Αυτή είναι η αλήθεια» επισημαίνει ο Αλέξης Τσίπρας.
Όσο για το ιδανικό μοντέλο για την Ελλάδα,
αναφέρει ότι πιο κοντά στην χώρα μας είναι η Αργεντινή και η Βραζιλία, ενώ γενικά σημειώνει ότι η Λατινική Αμερική
υπήρξε ένα κοινωνικό και πολιτικό εργαστήρι που παράγει αποτελέσματα.
Ερωτηθείς για την άνοδο της ακροδεξιάς, ο
Τσίπρας αποκλείει το ενδεχόμενο
να υπάρξει κάποια στιγμή μια
ακροδεξιά κυβέρνηση στην Ελλάδα, επικαλούμενος και το γεγονός
ότι ο ελληνικός λαός έχει κληρονομήσει μια μακρά αντιφασιστική ιστορία, έχει ιστορική μνήμη και
δεν πρόκειται- όπως λέει-να επιτρέψει κάτι τέτοιο.
Σημειώνει πάντως ότι ο νέο-ναζισμός και η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια
αντισυστημική δύναμη, αλλά μια δύναμη που λειτουργεί εντός του συστήματος. Χαρακτηρίζει
μάλιστα κίνδυνο για την χώρα τους νεοφιλελεύθερους,
την τρόικα και τους νεοναζί που δεν είναι παρά ένας
σύμμαχος, προκειμένου να συνεχιστούν
αυτές οι πολιτικές.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Α.ΤΣΙΠΡΑ
ΣΤΗΝ "PAGINA 12"
-Ευρώ ή όχι. Αυτή είναι η μεγάλη
διάζευξη που τέθηκε στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στο κίνημα του ΣΥΡΙΖΑ του οποίου ηγείσθε. Πώς αναλύετε
την περίοδο αυτή κρίσης που διανύει η Ευρώπη και που φαίνεται να θέτει υπό
αμφισβήτηση πολλά περισσότερα από την ιερή και απαραβίαστη σταθερότητα του ευρώ;
-Νομίζω ότι το ευρωπαϊκό μοντέλο πρέπει να επανοικοδομηθεί από τα κάτω.
Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που σήμερα λέγεται Ευρώπη. Η
σημερινή κρίση δεν είναι μια κρίση
ευρωπαϊκή αλλά παγκόσμια. Η Ευρώπη δεν παίρνει υπόψη της τους
μηχανισμούς με τους οποίους θα μπορούσε να αντιμετωπίσει και να ελέγξει την επίθεση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου ενάντια
στους λαούς. Αυτό εξηγεί και το ότι η Ευρώπη μετατράπηκε σε μια
ήπειρο όπου η επίθεση του παγκόσμιου
χρηματιστικού κεφαλαίου ήταν ιδιαίτερα άγρια. Είμαστε χωρίς ασπίδα προστασίας.
-Μήπως το ευρώ, δηλ. το ενιαίο νόμισμα, είναι
ένα νόμισμα που δεν μπορεί να υπάρξει, δηλ. ένα συνάλλαγμα που δεν
αντιπροσωπεύει το πραγματικό επίπεδο των 17 χωρών που συναποτελούν την Ζώνη
Ευρώ και που, κατά συνέπεια, επιβάλλει θυσίες σε πολλές χώρες οι οποίες δεν
βρίσκονται στο επίπεδο όσων όρων απαιτεί το ευρώ για να υπάρξει;
-Το ευρώ δεν είναι η μόνη αιτία της
κρίσης, αποτελεί όμως αναπόσπαστο μέρος της. Πηγή της κρίσης είναι η
αρχιτεκτονική του Ευρωπαϊκού νομίσματος. Χρειάζεται να έχουμε
ενιαίο νόμισμα, όχι όμως και ένα ελεγχόμενο νόμισμα, το οποίο το μόνο που κάνει
είναι να δίνει
προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο και στους πλούσιους. Αυτό που μας
λείπει είναι ένα νόμισμα
που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των λαών. Διαθέτουμε ένα
ενιαίο νόμισμα , αλλά μας λείπουν οι δυνατότητες πολιτικών για όλες τις χώρες,
κύρια δε για τις χώρες της περιφέρειας, που αυτή την περίοδο υποφέρουν. Το ευρώ αποτελεί ένα μοναδικό
παγκόσμιο φαινόμενο: έχουμε ένα ενιαίο νόμισμα, δηλ. μια
νομισματική ένωση, αλλά μας λείπει η πολιτική ενότητα και μια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
ικανή να δώσει βοήθεια σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
-Δεν υπάρχει μια διάσταση αντίφαση στην τοποθέτησή σας: δηλ. να είσαστε αριστεροί και
ταυτόχρονα να υπερασπίζετε το ευρώ;
-Η αντίφαση θα υπήρχε αν κάποιος υπερασπιζόταν τον
τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το ευρώ, δηλ. αυτό που
αντιπροσωπεύει και την αρχιτεκτονική
και την ηγεμονία στο εσωτερικό της Ευρωζώνης (του ίδιου του
νομίσματος). Το πρόβλημα δεν είναι το ενιαίο νόμισμα αλλά οι πολιτικές που το συνοδεύουν. Το ευρώ μεταμορφώθηκε σε μια φυλακή για τους
λαούς της Ευρώπης, κύρια δε για τις πιο αδύναμες οικονομίες της περιφέρειας που
αντιμετωπίζουν την κρίση. Η αντίφαση βρίσκεται στην ίδια την
βάση οικοδόμησης του ευρώ. Το ευρώ είναι μια μπαρουταποθήκη που θα εκραγεί αν
συνεχίσουμε στην ίδια πορεία. Οι
διαρθρωτικές πολιτικές που πάνε χέρι-χέρι με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο στα
πλαίσια του ευρώ, θα μας οδηγήσουν στην καταστροφή του ευρώ.
Αυτήν όμως την προοπτική θα την πληρώσουν οι λαοί και όχι οι τράπεζες, που θα
σωθούν, ή θα προσπαθήσουν να σωθούν. Ο δογματικός
σεκταρισμός των ευρωπαϊκών ελίτ, που υπερασπίζονται αυτό το μοντέλο οδηγεί την Ευρώπη πολλές δεκαετίες
πίσω.
-Ο βαθμός διάγνωσης που εσείς και η αριστερά κάνετε για τα προβλήματα είναι
εξαιρετικός. Αλλά δεν βλέπουμε την ίδια αποτελεσματικότητα στον τρόπο
αντιμετώπισης του φιλελεύθερου συστήματος. Πως λοιπόν μπορούμε να βγούμε
από την ποίηση της διάγνωσης για να περάσουμε εν πράγμασι σε μια διαδικασία ουσιαστικής μεταρρύθμισης;
-Ένας καλός τρόπος συνίσταται στο να αρχίσουμε να αλλάζουμε στους συσχετισμούς δυνάμεων στην
κοινωνία. Τον περασμένο Μάιο και Ιούνιο το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολύ κοντά στο να ανατρέψει αυτόν τον συσχετισμό
δύναμης. Η Ελλάδα μετατράπηκε
σε ένα πειραματόζωο του ακραίου φιλελευθερισμού. Εδώ
δοκιμάστηκε η πολιτική του σοκ για να την επεκτείνουν μετά στην υπόλοιπη
Ευρώπη. Έχουμε όμως την αντίδραση της κοινωνίας. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια τις
συνθήκες που είχαν παλιότερα στην καθημερινότητά τους και ακριβώς αυτοί οι
άνθρωποι αντέδρασαν για να αλλάξουν
τα πράγματα. Με την κινητοποίησή
της η κοινωνία απείλησε τις ελίτ της χώρας μας.
Αυτό σημαίνει ότι πράγματι αλλάζουμε τους συσχετισμούς με
την κρίσιμη συμπεριφορά των μαζων. Πρέπει να θυμηθούμε ότι, μετά την ναζιστική και φασιστική κατοχή της χώρας μας,
λίγα χρόνια μετά, το 1958,
η αριστερά παραλίγο να πάρει την
εξουσία. Τις τελευταίες εκλογές τις χάσαμε με μικρή διαφορά. Αλλά
πρέπει να πάρουμε υπόψη ότι (η αριστερά) δεν είχε μόνο απέναντί της τις πολιτικές δυνάμεις , αλλά επίσης
και ένα παγκόσμιο και ευρωπαϊκό
χρηματοπιστωτικό σύστημα πολύ ισχυρό, που μας πολέμησε με σκληρό τρόπο και με
όλα του τα όπλα. Αλλά αν είχαμε κερδίσει, ίσως η Ελλάδα να είχε μετατραπεί στον αδύναμο κρίκο, τον
ικανό να σπάσει την αλυσίδα που δένει την Ευρώπη. Ίσως η Ελλάδα να μπορέσει να
μετατραπεί από πειραματόζωο στο μελλοντικό μωρό, στο έμβρυο της ελπίδας. Αυτήν
την ιστορική ευκαιρία δεν την χάσαμε ακόμα. Οι λαοί δεν είπαν ακόμα την
τελευταία τους λέξη.
-Μήπως η Ελλάδα είναι για την Ευρώπη κατά κάποιο τρόπο το αντίστοιχο παράδειγμα της Χιλής;
-Αν κερδίζαμε
τις εκλογές θα μπορούσαμε να είμαστε η Χιλή της Ευρώπης. Αλλά δεν το ξέρουμε
σήμερα. Οι λατινοαμερικανικές εμπειρίες των τελευταίων ετών είναι πολύτιμες για
μας. Αυτό που έγινε στην Χιλή όταν έπεσε η δικτατορία, αυτό που
συμβαίνει στην Βενεζουέλα σήμερα,
αυτό που έγινε στην Αργεντινή πριν δέκα χρόνια, όταν το ΔΝΤ έφυγε από την
Αργεντινή, όλα αυτά αποτελούν εμπειρίες που μας κάνουν πιο πλούσιους και
βοηθούν στο να βελτιώνουμε και να συγκεκριμενοποιούμε την στρατηγική μας,
τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
-Μέχρι ποιο βαθμό αυτό που συνέβη στην Χιλή, στην Βενεζουέλα η την
Αργεντινή αποτελεί συμβολή για τα κινήματα της
ριζοσπαστικής αριστεράς για την Παλιά Ήπειρο;
-Το πιο σημαντικό δίδαγμα βρίσκεται στο ότι η αριστερά δεν μπορεί να αναπτύξει τα όπλα της
μόνο με την πρόταση της πολιτικής αλλαγής του συστήματος, όχι.
Η αριστερά οφείλει να βασίσει την
ελπίδα της και την δουλειά της στον ξεσηκωμό του λαού. Οι λαοί ξεσηκώνονται και
αγωνίζονται. Αν στο μέλλον καταφέρουμε να έχουμε μια κυβέρνηση
του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, για να μπορέσουμε να μεταφέρουμε την δύναμη των ισχυρών
στον λαό αυτή η διαδικασία πρέπει να συνοδεύεται από την συμμετοχή των μαζών,
ώστε να αντιστραφεί κατάσταση. Μια
κυβέρνηση δεν μπορεί να το κάνει από μόνη της. Επίσης είναι απαραίτητοι νέοι
δημοκρατικοί θεσμοί. Εμείς δεν μπορούμε να αλλάξουμε ρούχα και να ντυθούμε το
κουστούμι της παλιάς εξουσίας. Αυτό το κουστούμι δεν μας κάθεται καλά.
Πρέπει λοιπόν να δημιουργήσουμε νέους κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς για να
υπάρξει ανάταση στις δυνάμεις του λαού, οι οποίες αυτή την στιγμή είναι
περιθωριοποιημένες στα πλαίσια του συστήματος και δεν έχουν ούτε συμμετοχή ούτε
δύναμη. Οφείλουμε να μεταφέρουμε αυτή την εξουσία σε όλο τον κόσμο.
-Πολλοί συγκρίνουν αυτό που συνέβη το 2001 στην Αργεντινή με αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Θα θυμάστε εκείνο το αργεντινό
σύνθημα που έλεγε «να φύγουν όλοι». Ισχύει κάτι παρόμοιο για την
σημερινή Ελλάδα;
-Εδώ
συνεχίζουν να ακούγονται φωνές που λένε «να φύγουν όλοι». Τα μεγάλα ΜΜΕ
στήριξαν αυτό το σύνθημα, το οποίο στην πραγματικότητα είναι κενό πολιτικού
περιεχομένου. Αλλά ποιο ήταν το αποτέλεσμά του; Σε μια χώρα σαν
την Ελλάδα, όπου γεννήθηκε η λεγόμενη δημοκρατία, έχουμε σήμερα την
επανεμφάνιση των φασιστικών ιδεών δια χειρός του νεοναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής,
που σήμερα βρίσκεται στη Βουλή. Η
Χρυσή Αυγή βρίσκει υποστήριξη ακόμη και στα λαϊκά στρώματα. Υπάρχουν τόσο
πολλές ομοιότητες μεταξύ αυτού που έγινε στην Αργεντινή και στην Ελλάδα σήμερα.
Η πολιτική του φιλελεύθερου σοκ που εφαρμόστηκε στην Αργεντινή στη δεκαετία του
'90 κάτω από τις επιταγές του ΔΝΤ εφαρμόστηκαν και εδώ.
Βρισκόμαστε σε αυτή τη διαδικασία, αργή αλλά καταστροφική, μια διαδικασία που
φέρεται με ιδιαίτερα βίαιο τρόπο ενάντια στους λαούς και τους
περιθωριοποιημένους: σχέδια διαρθρωτικών προσαρμογών, επίθεση ενάντια στους
μισθούς, ανεργία. Αλλά επειδή βρισκόμαστε στην Ζώνη του Ευρώ, δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα για
το ΔΝΤ όπως στην Αργεντινή. Αν μας εγκαταλείψουν,
οι επιπτώσεις θα ήταν πολύ σημαντικές για τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Η οικονομία μας αποτελεί το 2,5% του συνόλου της
Ευρώπης. Επί πλέον το
ευρώ αποτελεί το δεύτερο αποθεματικό νόμισμα του παγκόσμιου
τραπεζικού συστήματος.
-Ποια διδάγματα βγάζετε από την καταστροφή της Αργεντινής του
2001;
-Η αργεντινή
εμπειρία είναι πολύ σημαντική για να βγάλουμε πολιτικά συμπεράσματα. Θα έλεγα
ότι το πιο σημαντικό συμπέρασμα είναι ότι νεοφιλελευθερισμός είναι κυνικός,
απάνθρωπος. Είναι ένα αδιέξοδο. Αλλά από την άλλη μεριά η
Αργεντινή μας έδειξε τον τρόπο με τον οποίο ένας λαός μπορεί να ορθώσει το
ανάστημά του ενάντια σε αυτό το σύστημα και να ανοικοδομήσει τις βάσεις του για
να ζήσει καλύτερα, για να αναδιοργανώσει το Κράτος και την κοινωνία. Χρειάστηκε
να απαντήσω στην Βουλή στον έλληνα υπουργό οικονομικών όταν επιτέθηκε με πολύ
ρατσιστικό τρόπο στην Αργεντινή. Ο υπουργός είπε: «Εμείς δεν είμαστε σαν τους
Αργεντινούς» και εγώ του απάντησα ότι είμαστε πολύ χειρότερα από την Αργεντινή.
Αυτή είναι η αλήθεια.
-Η δημοκρατία στην Αργεντινή αναπροσάρμοσε την αξία της με την
κρίση. Αντίθετα στην Ελλάδα αναδύθηκε ένα κίνημα νεοναζί πολύ ισχυρό. Αυτό επιτρέπει την πρόβλεψη ότι
στο μέλλον μπορεί να έχουμε μια νεοναζί πλειοψηφία με μια σημαντική
αριστερή αξιωματική αντιπολίτευση ή το αντίθετο;
-Δεν νομίζω
ότι θα φτάσουμε να έχουμε μια κυβέρνηση άκρας δεξιάς. Ο λαός μας έχει μια
πλούσια αντιφασιστική κληρονομιά. Αυτός ο λαός έχει ιστορική μνήμη και δεν θα
το επιτρέψει. Όμως υπάρχει κάτι που πρέπει να πούμε καθαρά: ο
νεοναζισμός και η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια δύναμη αντισυστημική, όχι, είναι μια
δύναμη του συστήματος στα πλαίσια του συστήματος. Είναι το σιδηρούν χέρι του
συστήματος που θα το χρησιμοποιήσει στην περίπτωση που αισθανθεί πως κινδυνεύει.
Ο μοναδικός κίνδυνος για την χώρα μας είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, η
τρόικα (ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ) και το νεοναζιστικό κίνημα, που αποτελεί σύμμαχο για
να συνεχιστεί η ίδια πορεία.
-Εσείς πριν λίγο καιρό λύσατε τη σιωπή, προτείνοντας στο ελληνικό
Κοινοβούλιο να ασχοληθεί η Ελλάδα με την τύχη των αγνοούμενων ελλήνων στην
Αργεντινή. Τι έγινε με αυτή την αξίωση;
-Μεταξύ των 30
χιλιάδων αγνοούμενων στην Αργεντινή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70
υπήρξαν περίπου περιπτώσεις 17 ατόμων, που ήταν παιδιά ελλήνων. Οι γονείς τους
δεν ξέρουν μέχρι σήμερα τι απέγιναν τα παιδιά τους. Εμείς θέσαμε αυτό το θέμα
στο Κοινοβούλιο για να μπορέσουμε, με την βοήθεια της αργεντινής κυβέρνησης, να
μάθουμε τι απέγιναν αυτοί οι νέοι. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε
πως ένα αυταρχικό καθεστώς που κυβέρνησε την Αργεντινή οδήγησε σε γενοκτονία
σχεδόν μια γενιάς. Η βία, η εξαφάνιση και οι δολοφονίες τόσων ανθρώπων , έργα
αυτών των αυταρχικών καθεστώτων δεν μπορούν να ξεχαστούν. Στη σύγχρονη ιστορία
υπάρχει μια ομοιότητα μεταξύ Ελλάδας και Αργεντινής, γιατί εδώ επίσης υπήρξαν
δικτατορίες, που στηρίχτηκαν από τις μεγάλες δυνάμεις. Οφείλουμε να
προστατέψουμε με την Δημοκρατία τις επόμενες γενιές από τέτοιες δικτατορίες.
-Οι νεοναζί έχουν μεγάλη δύναμη. Μέρος της γεννιέται από την κοινωνική
δουλειά που κάνει, την δράση της στο δρόμο, την ασφάλεια που προσφέρει. Μήπως
της λείπει της αριστεράς αυτή η ικανότητα δράσης για να νικήσει την ακροδεξιά
σε αυτό το συγκεκριμένο πεδίο;
- Αυτό που
πρέπει να κάνει η αριστερά είναι να δημιουργήσει ένα ιδεολογικό μέτωπο και
συγχρόνως να οικοδομήσει ένα μοντέλο κοινωνίας που αντιστέκεται και είναι
αλληλέγγυη. Η αλληλεγγύη δεν είναι φιλανθρωπία, αλλά πώς θα αντισταθούμε από
κοινού. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εμφανίζονται αυτές οι
ομάδες με αγγελικό πρόσωπο, όταν στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύουν ότι πιο
βίαιο υπέστη στην ιστορία της η ανθρωπότητα . Ο αγώνας μας στους δρόμους πρέπει
να έχει ένα άλλο μοντέλο για την ανάπτυξη του ιδεολογικού μετώπου για την
προστασία του λαού. Είναι ένα διπλό μέτωπο: ενάντια στις νεοφιλελεύθερες
δυνάμεις και ενάντια στο φασισμό.
-Η λεγόμενη ριζοσπαστική αριστερά έχει
πολλούς εχθρούς, με πρώτο αυτόν που θα έπρεπε να είναι, τουλάχιστον,
κατά κάποιο τρόπο σύμμαχος: τη Σοσιαλδημοκρατία
-Στην Ευρώπη
και τον κόσμο η Σοσιαλδημοκρατία πέρασε από μια απίστευτη μετάλλαξη τα
τελευταία χρόνια. Η Σοσιαλδημοκρατία λειτουργεί σαν ένα είδος πλαστικής
χειρουργικής με την οποία θέλουν να αλλάξουν κάτι που δεν αλλάζει.
Αυτός ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός-καζινο δεν μπορεί να αλλάξει εικόνα παρά
την όποια χειρουργική επέμβαση. Η Σοσιαλδημοκρατία είναι ανίκανη να προσφέρει
λύσεις στα κοινωνικά και πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί. Στην
Ελλάδα, το κόμμα που εκπροσώπησε την Σοσιαλδημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, δεν διαφέρει
σε τίποτα από την δεξιά. Αποτελούν αντίγραφα. Γι' αυτό η αριστερά μας μπορεί να
αποτελέσει πόλο συμμαχιών με αυθεντική κοινωνική και λαϊκή βάση.
-Ποιο θα ήταν το ιδανικό μοντέλο: Ο Τσάβες στην Βενεζουέλα, οι Κάστρο
στην Κούβα, ο Λούλα στην Βραζιλία η ο περονισμός της Κίρχνερ στην Αργεντινή;
-Η Λατινική
Αμερική υπήρξε πάντα ένα απίστευτο κοινωνικό και πολιτικό εργαστήρι που
αποδίδει αποτελέσματα. Κάθε χώρα και κάθε κίνημα έχουν τις ιδιαιτερότητες τους.
Εμάς μας ενδιαφέρει να ξέρουμε ποια είναι η καλύτερη θεώρηση για το Σοσιαλισμό
του 21. αιώνα για όλο τον πλανήτη. Παρά τις ιδιομορφίες χρειάζεται κοινή
θεώρηση και τους ίδιους εχθρούς. Εμείς παρακολουθούμε από κοντά την πορεία
ολοκλήρωσης στην Λατινική Αμερική.
Αυτή η πορεία δεν είναι θεωρητική, υλοποιείται και δίνει απαντήσεις στον
νεοφιλελεύθερο δογματισμό. Αλλά αυτό που είναι πιο κοντά στην
ελληνική περίπτωση, είναι η Αργεντινή
και η Βραζιλία. Στις κοινωνικές πραγματικότητες και τις
ιστορικές αναφορές έχουμε περισσότερα κοινά στοιχεία με όσα συνέβησαν στην
Αργεντινή και την Βραζιλία. Από κει και πέρα βεβαίως έχουμε επίσης κοινά σημεία
με την Βενεζουέλα και την Κούβα. Οι
εχθροί μας λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε Κούβα της
Ευρώπης. Αλλά στην Κούβα προ του '60, εκεί θέλουν να μας πάνε.
-Εσείς εκπροσωπείτε μια γενιά που σφραγίστηκε από μια
εποχή, κατά την οποία επήλθε μια μεγάλη αποπολιτικοποίηση. Ποιος θα ήταν ο τρόπος για να
επανέλθει η πολιτικοποίηση και πιο συγκεκριμένα το ενδιαφέρον για μια
αριστερή πολιτική;
-Αυτή τη
στιγμή ζούμε την τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού και όχι του σοσιαλισμού.
Βρισκόμαστε σε πτώση του καπιταλιστικού συστήματος και αυτό μας οδηγεί σε
διαφορετική ανάλυση της κοινωνικής συμπεριφοράς σαν γενιά, πολύ περισσότερο αν
πάρουμε υπόψη τις συνθήκες στις οποίες ζούμε σήμερα. Η γενιά μου μπήκε στην
πολιτική σαν μια πολύ μικρή δύναμη στα πανεπιστήμια και τα σχολεία,
όταν ήδη ήταν υπαρκτή μια ηγεμονία σχεδόν καθολική του νεοφιλελευθερισμού, όταν
παρουσιάζονταν τεράστιοι συντελεστές οικονομικής ανάπτυξης και συγχρόνως
αφηρημένοι και τα πρότυπα του ευ ζην ήταν ο υπερκαταναλωτισμός. Τώρα
βρισκόμαστε σε μια άλλη πραγματικότητα. Σήμερα, στην Ελλάδα, ένας στους δυο
νέους μεταξύ 24 και 35 ετών είναι άνεργος. Καταδικάζουν αυτή τη γενιά να ζήσει
πολύ χειρότερα από τους γονείς τους, τους καταδικάζουν να ζήσουν χωρίς να
όνειρα. Αυτό που μπορούμε να δώσουμε και να πούμε σε αυτή τη γενιά είναι να
ξαναβρεί στη συνείδηση του την ελπίδα μέσα από τον αγώνα. Για να μπορέσουν να
ξαναφτιάξουν αυτές τις κατεστραμμένες ζωές πρέπει να πιστέψουν ότι υπάρχει ένα καλύτερο
μέλλον, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Η κοινωνική δικαιοσύνη και η αξιοπρέπεια
είναι δυο πολύ σημαντικά στοιχεία για μια γενιά που θέλει να επανακτήσει το
μέλλον της.
-Εσείς παίζετε ποδόσφαιρο και γύρω σας έχετε αργεντινούς,
ένας από αυτούς είναι οπαδός της ομάδας Independiente. Σε ποια ομάδα θα
ποντάρατε εσείς; Ας πάρουμε τρεις: Boca, River η Independiente;
-Ποντάρω στην
Boca γιατί στη Boca έπαιζε ο Μαραντόνα. Έχω την μυθική εικόνα της Bombonera που
έχω δει σε φωτογραφίες και ταινίες. Έχω
εμπιστοσύνη στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έχουμε το ποδόσφαιρο της φαντασίας, όπως
είναι το ποδόσφαιρο της Αργεντινής.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου, αναφερόμενος στη
συνέντευξη του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αλ. Τσίπρα στην εφημερίδα της Αργεντινής PAGINA, δήλωσε τα εξής:
Την ώρα που η χώρα δίνει σκληρή μάχη για να παραμείνει στην
ευρωζώνη και στο ευρώ, ο κ. Τσίπρας θέλει να την
καταστρέψει, μακαρίζοντας τη χρεοκοπία
της Αργεντινής.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που φτάνει στο σημείο
να χαρακτηρίσει το ευρώ φυλακή για
τους Ευρωπαίους, μπορεί και να ονειρεύεται και να επιδιώκει ,
να μετατρέψει την Ελλάδα σε μία τεράστια «παραγκούπολη», με λαθρομετανάστες, εξαθλίωση και εγκληματικότητα.
Ευτυχώς για την Πατρίδα και δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, οι Έλληνες πολίτες δεν είναι τυχοδιώκτες.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ ΣΤΟΝ
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ
Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στον
κυβερνητικό εκπρόσωπο έχει ως ακολούθως:
Τελικά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι αδιάβαστος ή προβοκάτορας;
Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012.
