Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

“Όταν οι πολίτες βρίσκονται σε ζοφερές εποχές η Τέχνη τους συντροφεύει και κάνει αντίσταση”



ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ “ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ”
του ΙΑΣΟΝΑ ΠΙΠΙΝΗ
Ένα έργο που πρωτοπαίχτηκε τη σκοτεινή και μαύρη περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα ανεβαίνει και πάλι και σύμφωνα με τους πρωταγωνιστές Τάσο Χαλκιά και Πάνο Σκουρολιάκο, που μίλησαν στο politismos.com.gr, είναι το “όχημα” για να κάνει η Τέχνη αντίσταση. Σήμερα, το έργο αυτό είναι και πάλι επίκαιρο και όπως λέει στην συνέντευξη του ο Κώστας Μουρσελάς που έγραψε το σενάριο “οι συνταγές που ζούμε, ο κονφορμισμός που ζούμε, ο καταναλωτισμός, καθιστούν το έργο επίκαιρο και σήμερα”.
Χωρίς αμφιβολλία οι θεατές -όσο και αν μην υπάρχει αυτη η πρόθεση από τον δημιουργό του έργου- εντοπίζουν στην παράσταση κοινά στοιχεία ανάμεσα στην δύσκολη περίοδο που έζησε ο ελληνισμός την περίοδο της δικτατορίας με εκείνη που διανύουμε σήμερα. “Αν και πολλοί κάνουν τέτοιους παραλληλισμούς, εγώ δεν εννοώ κάτι τέτοιο, είναι όμως και σήμερα μια δύσκολη περίοδος”, τονίζει ο Τάσος Χαλκιάς. Όπως και να έχει η Τέχνη παρεμβαίνει στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις και όπως αναφέρει ο Πάνος Σκουρολιάκος “και τώρα έχουμε μια ζοφερή περίοδο όπως είχαμε την περίοδο της χούντας, και σε τέτοιες περιόδους έχουμε ανάγκη από ουσιαστικά πράγματα”.
Οι δυο πρωταγωνιστές της θεατρικής παράστασης “Εκείνος και Εκείνος” μιλάνε για τον ρόλο της Τέχνης και για την παράσταση που έκανε πρεμιέρα στο Κηποθέατρο Παπάγου. To θεατρικό έργο παρουσιάζεται από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης σε περιοδεία. Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν όλο το καλοκαίρι σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Η τηλεοπτική σειρά Εκείνος και Εκείνος είχε προβληθεί τα τελευταία χρόνια της δικτατορίας στην Ελλάδα (1972 – 1974) και είχε σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Το 1989 η κρατική τηλεόραση ξεκίνησε την δεύτερη περίοδο της σειράς.

Κώστας Μουρσελάς: “Γράφτηκε την εποχή της χούντας και ήταν ένας τρόπος για να την υπονομεύσουμε”
Κύριε Μουρσελά ποια μηνύματα στέλνει το Εκείνος και Εκείνος;
Το Εκείνος και Εκείνος είναι μια ιστορία ολόκληρη που με συγκινεί που ξαναπαίζεται τώρα. Πιστεύω ότι είναι πάντα επίκαιρη. Όταν γράφω προσπαθώ τα θέματα μου να είναι διαχρονικά. Από τη μια να είναι επίκαιρα, γράφτηκε την εποχή της χούντας και αυτός ήταν ένας τρόπος για να υπονομεύσουμε τη χούντα κατά κάποιο τρόπο, αλλά ταυτόχρονα τα θέματα μου συνεχίζουν να ισχύουν. Είχε τότε φοβερή επιτυχία. Η ιστορία έχει δύο ανθρώπους που συμβολίζουν αυτά που θέλουμε να απορρίψουμε στη ζωή μας. Οι “συνταγές” που ζούμε, ο κονφορμισμός που ζούμε, ο καταναλωτισμός, όλα αυτά τα θέματα που θίγει το έργο το καθιστούν επίκαιρο και σήμερα.
Είναι σαν να γράφτηκε σήμερα πιστεύω. Ελπίζω να αρέσει στον κόσμο. Τότε άρεσε σε όλη την Ελλάδα.
Ποιο στοιχείο είναι αυτό που το επικαιροποιεί περισσότερο;
Όλοι οι άνθρωποι προσπαθούμε να είμαστε όσο το δυνατόν λιγότερο γίνεται εξαρτημένοι και όσο το δυνατόν γίνεται περισσότερο ελεύθεροι, κάτι που δύσκολα το κατορθώνουμε. Αυτοί λοιπόν έκαναν αυτό το άλμα. Το κατόρθωσαν. Αυτή ήταν η πίστη τους. Να μη ζουν μόνο βολεμένοι. Ο κόσμος τότε έλεγε έτσι θα ήθελα να είμαι και εγώ και χαίρεται την ελευθερία του, την έλλειψη εξάρτησης, έκανε αυτό που ήθελε, σχολίαζε τα πάντα…
Ο Πάνος Σκουρολιάκος εξηγεί στον συντάκτη του politismos.com.gr Ιάσονα Πιπίνη τον ρόλο του στην παράσταση
Πάνος Σκουρολιάκος: “Σε τέτοιες περιόδους έχουμε ανάγκη από ουσιαστικά πράγματα”
Πόσο επίκαιρο είναι το έργο αυτό σήμερα;
Είναι ένα σπουδαίο έργο. Αληθινό, που κρατάει τόσα χρόνια, έχει λόγο ύπαρξης, επειδή πραγματικά είναι ουσιαστικό και αληθινό έργο. Τώρα όπως και τότε χωρίς συνθήματα, χωρίς μικρά επίκαιρα πράγματα, μιλάει για την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, τα πραγματικά προβλήματα του ανθρώπου χωρίς να βερμπαλίζει, στέκεται σε όλες τις εποχές. Είναι ένα έργο με δυο τύπους που κατ αρχήν λες τι θα γίνει; θα είναι μελαγχολικό; Όχι, είναι ένα έργο ουσιαστικό. Αισιόδοξο, με πολύ καυστικό χιούμορ του Κώστα Μουρσελά. Ένα έργο που κουβαλάει τη μεγάλη κληρονομιά των δυο πρώτων διδαξάντων, του Βασίλη Διαμαντόπουλου και του Γιώργου Μιχαλακόπουλου, που όμως σε αυτή την παράσταση προσπαθούμε να μιλήσουμε για το Εκείνος και Εκείνος σήμερα, σε αυτή την κατάσταση.. Και τώρα έχουμε μια ζοφερή περίοδο όπως ήταν και εκείνη της χούντας που πρωτοπαίχτηκε το έργο. Σε άλλο επίπεδο είναι ζοφερή βέβαια, αλλά είναι ζοφερή. Και σε τέτοιες περιόδους έχουμε ανάγκη από ουσιαστικά πράγματα.
Ο δικός σας ρόλος ποιός είναι;
Ο δικός μου ρόλος είναι το συμπλήρωμα του άλλου ρόλου.. Στο Εκείνος και Εκείνος ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Είναι δυο άνθρωποι που έχουν διαλέξει να είναι μαζί, να έχουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον. Πράγματα που δεν τα συναντάμε συχνά. Ο δικός μου ρόλος είναι ενός ανθρώπου που έχει φθάσει στο “εν οίδα ότι ουδέν οίδα”. Και αυτό μετά από μια μεγάλη πορεία στη ζωή του. Είναι πολύ ευτυχισμένοι αυτοί με το τίποτα που έχουν. Όχι επειδή τους αρέσει η μιζέρια, ούτε επειδή είναι τεμπέληδες, αλλά επειδή έχουν δει πόσο μάταια είναι όλα αυτά γύρω μας. Και το πιο σημαντικό, δεν θέλουν να γίνουν παράδειγμα για τους άλλους. Ο καθένας να πάρει τις δικές του αποφάσεις και ας ακολουθήσει τη δική του πορεία στη ζωή.
Ο Τάσος Χαλκιάς μιλάει στο politismos.com.gr για την πολιτική και την Τέχνη
Τάσος Χαλκιάς: “Η Τέχνη μπορεί να διαμορφώσει και άποψη”
Το ότι γυρίστηκαν κάποια κομμάτια από αυτά τα κείμενα -τα σπουδαία που έγραψε ο Κώστας Μουρσελάς- για την τηλεόραση αυτό όχι μόνο δεν απαξιώνει την αξία του θεατρικού έργου του Μουρσελά το Εκείνος και Εκείνος αλλά το δυναμώνει ακόμη περισσότερο.
Το ότι το παρουσίασε σε κάποια χρόνια μιας δύσκολης εποχής για την Ελλάδα, δουλείας, γιατί οι χούντες επιβάλλουν δουλεία και φασισμό, ο κόσμος βρισκόταν υπό πίεση. Όταν ο κόσμος βρίσκεται κάτω από πίεση συχνά πυκνά η Τέχνη τους συντροφεύει πολύ ωραία και μέσα από αυτήν και αντίσταση μπορεί να προβάλλει και γνώμη μπορεί να διαμορφώσει και άποψη μπορεί εν τέλει να έχει και από εκεί και πέρα το πότε την λέει και πότε την επιβάλλει, πότε τροφοδοτεί τα γεγονότα με την δική του άποψη καταλυτικά για να φέρει την αλλαγή είναι ζήτημα στιγμής και συγκυρίας.
Αλλά οπωσδήποτε η Τέχνη είναι πάτα αρωγός πολύτιμος στους ανθρώπους που έχουν μέσα τους την διάθεση να εκφραστούν διαφορετικά και να πουν κάτι άλλο, αλλά σε εκείνους που είναι τελματωμένοι και οκνηροί σίγουρα δεν έχει να πει τίποτα.
Η Τέχνη ασκεί πολιτική;
Σαφώς ασκεί πολιτική. Η Τέχνη είναι από μόνη της πολιτική. Το θέλουμε δεν το θέλουμε. Απλώς αυτό δεν το έχουν καταλάβει οι πολιτικοί. Για αυτό συχνά πυκνά την πατάνε μέσα από την Τέχνη αφήνοντας την τάχα ελεύθερη χωρίς λογοκρισία, να εκφραστεί και έτσι αυτό γυρίζει μπούμερανγκ γιατί δεν έχουν καταλάβει την δύναμη της Τέχνης. Το θέατρο ειδικά μέσα από αυτη την διαδικασία της ζωντανής επικοινωνίας με τον κόσμο είναι μια παρα πολύ ισχυρή Τέχνη. Δεν το λέω επειδή εγώ προσωπικά υπηρετώ αυτην την Τέχνη αλλά γιατί πραγματικά είναι αυτή η αντικειμενική της αξία και εγώ είμαι πολύ μικρός για να μιλήσω για αυτό αλλά απλά το επιβεβαιώνω. Υπάρχει η συγκυρία στη ζωή ανάλογα με τα γεγονότα που τρέχουν. Και η Τέχνη καλείται να παίξει το ρόλο της και συχνά αποδεικνύει ότι έχει ρόλο να παίξει σε τέτοιες δύσκολες στιγμές.
Η πατρίδα μας περνάει δύσκολες στιγμές και αυτή την εποχή. Αυτό δίνει μια επικαιρική απόλυτη διάσταση στα κείμενα αυτά, ακριβώς γιατί γράφτηκαν σε δύσκολες εποχές και επανέρχονται σε δύσκολες εποχές, όσο και αν κανείς δεν θέλει να συνταιριάξει την τότε εποχή της χούντας με τη σημερινή εποχή. Αν και πολλοί κάνουν τέτοιους παραλληλισμούς, εγώ δεν εννοώ κάτι τέτοιο, δεν είναι στα λόγια μου κάτι τέτοιο αλλά είναι όντως μια δύσκολη εποχή και αυτά τα κριτικά κείμενα είναι πολύ ευτυχές το γεγονός ότι έρχονται στην επικαιρότητα και μιλάνε αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι 4 χρόνια μετά η ιστορία ανακυκλώνεται..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου